بسم الله

همچنان با خاطرات شهید ابراهیم امیر عباسی مانوسیم.
راوی همسر شهید است:
این توصیه را به همه دوستان و نزدیکان می کرد.می گفت:
هر وقت که خدا به شما بچه داد،وقتی زبونش داشت باز می شد،قبل از همه،کلمه *آقا* رو بهش یاد بدین.
به من هم چند بار گفت.
خودش که فرزندمان را ندید،ولی یکی از چیزهایی که روش تاکید می کرد،همین بود؛می گفت:کلمه آقا رو بهش یاد بده؛هم از نظر لفظ ساده ست،هم به اون منظوری که شما یاد می دین،کلمه بزرگ و با عظمتیه.
منظورش از آقا،وجود مقدس حضرت قائم آل محمد علیه السلام بود.
..................................................
بهار قران آمد،
صاحبش را ندیدیم.
نه تنها با چشم سر ،بلکه با چشم دل هم به او نظری نمی اندازیم.
در کل روز ،که دهان را از خوردن و اشامیدن بسته ایم،یاد هر چیزی هستیم. غیر از او.
از همه چیز و از هر کسی می گوییم، غیر از وجود سماواتی او.
گویا عادت کرده ایم بدون ولی سر کنیم.
ماه رمضانی که بدون یاد و ذکر و معرفت او سپری شود همان نباشد بهتر است.
بیایید از همین الان رمضانمان را عطر نرگس زنیم و لحظه ای را بی یاد او نگذرانیم.
و اما جمله ای برای صاحبمان علیه السلام:
فدای لب عطشان و ترک خورده ات، ای روز دار حقیقی.
می دانم که هنگام افطار و نوشیدن جرعه آبی،یاد لبان چاک چاک جد مظلومت می افتی و قطرات اشک بر روی گونه ات می نشینند.
همان لحظه ما را هم دعا..
دعا کن برای آدم شدنمان..
دعا کن برای وصالمان..
السلام علیک یا حجت ابن الحسن ارواحنا فداء